Aklımdan yüreğime hükmeden eden sözcükler, ellerimin parmak uçlarından gelip beyaz kağıda seni yazıyor. Gecenin yalnız kaldığım saatlerini seninle paylaşıyorum. Neredesin, kiminlesin önemli değil. Seni yaşatabilmek için en güzel düşlerimde, yanı başımda olmana gerek yok. Biz bunları aşmıştık değil mi, ayrılırken? Güzel düşler demiştim, ayrılık ise havada bir sözcüktü bizim için. Acı duyduk mu, hayır? Nedeni biliyorduk ikimizde. Sevgimiz yüreklerimizin bir köşesinde hep bizimle kalacaktı, hayat yollarımız sürerken ayrı olan çizilmiş kaderlerimizde…
İkimizde mutluyuz, birileri sorduğumuzda verdiğimiz yanıt bu. Çünkü hayatımızın vazgeçilmezleri var edindiğimiz. Bir eş ve çocuklarımız. Hayatın yolunu yürümemiz gereken biçimde yürüyoruz. Sevinçleri, üzüntüleri hep yaşıyoruz. Her ikimizde aile kavramlarının değerini bilerek yaşamaya devam ediyoruz. Evet, her ikimizde mutluyuz ve şanslıyız. Harika birer ailemiz var.
Tek yaptığım yüreğimin bir köşesinde saklı olan, aralar da gizlice düşlerimde seni düşünmek, yaşatmak. Bu zamanlarda gizli bir el hissediyorum ellerimde. Kulağımda sesin. Biliyorum ki sende beni düşünüyorsun aralarda. Gençlik duygularımızın tatlı anılarına dalıp, gülümsüyorsun benim gibi. Söz verdiğimiz gibi, mutluluğu yaşıyorum senin gibi, sensiz…
Birbirimizin hayatına bir dönem kattığımız güzellikler, paylaşımlar ve en önemlisi birbirimizin yüreğinde hala saygı duyduğumuz özel bir yerimiz olduğu için, satırlara seni yazmak kadar doğal bir şey yok gibi geliyor. Çünkü başımı çevirip hayat yoluna baktığımda, sen benim en değerlerimden birisin ve biliyorum ki yüreğimin kapalı sandığında hep var olacaksın. Ve biliyorum ki şu an sende gülümsüyorsun…
Ş.Ö
