Özgürlüğünün ve varlığının yegane sebebinin Ulu Önderimiz ATATÜRK olduğunu hisseden ve kabul eden herkesin CUMHURİYET BAYRAMI kutlu olsun...

Tıpkı babaannemin karanfilleri gibi kokuyorlardı...

Ölümün adil olması.Aslında adildir,doğmanın doğallığı kadar bir gerçek değil midir,ölümde.Ölümün adil olmadığını biz söyleriz,yüreğimiz içine çok derinlere dokunup,kanar gibi acıttığı için, belki de...ŞÖ

Bir eski acem şairi ölüm adildir, diyor, demiş bir yazısında sevgili NEHİRİDA’m…

Koyu beyaza, karanlığın gölgeleri düşmüş. Kopkoyu bir karanlık yol, zamanda eriyip giden yaşam. Sonsuz olmayan bir kareye sıkışmış fotoğrafta her renge bulaşmış yüzler. İyice baktığınızda koyu  beyaz  gözbebekleri ve bakışlara yansıyan anlamaya çalıştığınız kimi hüzünler kimi mutluluklar. Ve ben; çözemediğim, bitiremediğim      sonsuz bir yığın yüreğimin sözcükleri arasında rengi belli olmayan bir gölge. Karanlığında kaybolmuş  nokta  gibi…Ş.Ö

Gece karanlığa gömüldükçe, gölgeler silueti olur, bedenlerin ve ince bir nefestir  , gecede hayat. Hele  uyku kapatmıyorsa gözlerini zaman kalır ki yüreğine,koşar adım dalarsın kopkoyu karanlığın içine.Bir avuç gölgeden birisindir,sessizliğin derin seslilerini yaşarsın.Karanlık, kendi içine  döndüğün mavi bir aydınlıktır, artık.

Ve gülümsersin geceye,gölgeler gören gözlere karanlığın renk cümbüşüdür,aslında…  Ş.Ö

ARABA CAMINDAN YANSIYANLAR VI

Adam teneke kutuyu açıp özenle bir miktar tütün alır ve sarmaya başlar birazdan içeceği sigarayı. Ve sararken kim bilir içinde  ne efkarlar vardır. Belki de acıdan belki de mutluluktan .Her çektiği nefesle çıkan dumanın grisini kendine arkadaş yapar,günün bir saatinde.Ve teneke kutunun sakladığı tütün,aman zararlı bu meret dense de, içen  adama pek iyi gelmiştir…Ve adam teneke kutusunu kim bilir,tütününü sakladığı için bir başka sevmektedir…Ş.Ö

Öyle bir an gelir ki,kimi zaman,en güvendiğinin seni en iyi anlayacağını düşündüğün insanın karşısına geçip sorarsın.Yüzümü görüyor musun?Karşımdasın ya,der.Gördüğü çizgilerdir,yüreğinin bakışlarına düşen anlamlarını görmez.Arkanı dönüp ayrılırken yanından,üşümüşlük yüreğinde seninledir her adımında...Ş.Ö

Hafif hafiftir sonbahar rüzgarı,yürek üşür birden.Sarı bir yaprağın rengine bulanır tenin.Avucuna aldığın kızıl bir yaprak çıtır çıtır eder,dökülür kırıntılar.İçinde ağacın bir damla gözyaşını hissedersin.Hüzündür,belki hazan.Üşürsün.Birden bir ses,cam kenarında bir serçe,mutfakta fokurdayan demliğin kokulu sımsıcak sesi,omuzdaki şal yada pencereden dışarı bakarken okuldan gelen çocuğunun sana bakan gülümseyen gözleri ısıtır içini.Hüzün,şükre dönüşür aniden.Ve hazan tatlı bir hüzün olur,yürekte,ağacın dökülen dallarında ve sacını okşayan tatlı sonbahar rüzgarında..:)

Ş.Ö

GÜNE YANSIYANLAR VIII

Yağmur yağsa,ıslansak,çocuk olsak,bakardık belki yine dünyaya, umut,sevgi dolu,masum  yüreğimizin şen şakrak kahkahalarıyla…