10 Mart 2011 Perşembe

VE SABAH / VE AKŞAM






















Ve sabah
Eski sokakta, cumbalı ev
Bahçede mis kokulu
Yaban gülleri
Küçük havuzda
Birkaç nilüfer
Üç beş kırmızı
Balık
Oturulan kamelya
Dumanı tüten kahvenin
Mis kokusu
İç ısıtan
Dost sohbetlerin
Gülümseyen yüzleri
An ve an
Özlem duyduğumuz
Geçmişin yansıyan
Mutluluk izleri…
…..
……
Ve akşam
Ayın gölgeleri
Menevişler bırakır
Ağaç dallarına
Bahçede bir kız
Silueti
Sessizce konuşmakta
Yalnızlık
Ateş böceklerinin
Dansına yansımakta
Hüzün
Gözyaşında damla
Sıkıca sarınılır
Omuzdaki şala
Uykuya dalarken
Bahçe
An ve an
Özlem duyulur
Yürekte saklanan
Sevgilinin bıraktığı
Buselerin sıcaklığına…
Ş.Ö

2 yorum:

  1. ne zamandı tam hatırlamıyorum, kim ki dük'ün boş evinde beni çarpan birşey vardı. bir saksıda köksüz nilüferlerin arasında dolaşan japon altın balıkları... insan küçücük bir şeyde iki hayat nasıl barındırabilir demiştim... kaç yıl oldu bilmiyorum, o saksıdan daha büyük bir cam vazoda annemin mutfagında nilüferler ve japon balıkları... kimsesizlik birşey değil hayatta insansızlık zor, belki de bunu aşıyoruz hüzünlü ama hayat satırları okuyarak.

    sağlıkla.

    YanıtlaSil
  2. Özlem hep farklı saatler ve şekillerde yakalıyor. Yakaladığı anda da boğazımda koskoca bir yumruk.

    YanıtlaSil