MEVSİMLER VE SEN 1 ///// MEVSİMLER VE SEN 2

Önce sen gittin.
Arkandan kuşlar.
Derken sessizlik başladı.
Dökülen yaprakların
Arkasından ,gelen
Sonbahardı.
Seni benden ayıran,
Sensiz olunca umutlandıran ,
Özleten , aratan.
Sonbahardı , sonbahar.
Birden yağan kar ,
Sensiz geçen yılbaşı ,
Ağlayan bir çocuk
Ve soğuk bir kış.
Birden açılan gözler
Cıvıldaşan kuş sesleri ,
Uçuşan kelebekler ,
Açan çiçekler ardından
Gelen bahardı.
Beni sana yaklaştıran,
Belki de uzaktan
Bir mektup yollayan
Sensiz kalbimde,
Bahar çiçeklerini açtıran
İlkbahardı , ilkbahar.
Yine kavuştuk , işte
Sevgimizi söyledik ,birbirimize.
Ay ışığında oturduk , seninle
İşte biz böyle mutlu oluruz,
Yaz mevsiminde…
Ş.Ö

Islık çalarak
Söylediğin melodiyi
Duyuyorum.
Rüzgarın tatlı esintisinde
Açmaya başlayan,
Erik çiçeğinin
Beyaz güzelliği
Yansıyor,
Saçlarıma dokunduğun
Avuçlarının
İçlerine.
Baharı yaşıyorum
Aniden
Sen olan yüreğimde.
Yürek sen,
Yürek sen iken,
Gözler boş durur mu?
Yaz gecelerinde.
Denizin yakamozların da
Buluşur,
Sevgi dudaklarda bir buse.
Çakıl taşlarında
El ele yürüdüğümüz
Sahil şahane.
Islatır çisil çisil
Yağan yağmur,
Ben sokulmuşken
Ben olan yüreğine.
Aniden mi geldi?
Hüzün dedikleri
Bu sonbahar.
Üzülme!
Ben gitmiyorum,
Bir yerlere.
Üşüdüm, üşüdüm.
Daha da sokuldum,
Yüreğine.
Bırakma ellerimi
Bak gözlerime.
Yağan karın altında,
Kışın beyaz büyüsünde,
Benim yüreğim
Yalnızca sen yine...
Ş.Ö