SONBAHARIN HÜZNÜ

Kavak ağaçlarının
Anlamadığım bir hızla
Döktükleri yaprakları
Sen gittiğinde
Yüzümün aldığı
Soluk sarı gibi
Toprağın koyu kahvesinde
Güneşin gözyaşları
Gibi dururken
Kavak ağacının
Dalları
Yalnızlığın
Tüm çıplaklığı ile
Rüzgarın uğultusuna
Eşlik ediyordu.
Sonbaharın hüznüne
Yakışırcasına...

Ş.Ö

K