Zaman içinde kaybolmak için, an kadar olan hayatın olağan kaderini yaşarken,yüreğimde yarattığım düşleri aklımdan kalemin ucuna döküyor,yüreğime gülümsüyorum.O zaman kopkoyunun siyahında oluşan gölgeler,yüreğime umudun renkleri olarak dönebiliyor.Ve  zaman kimi an, an kadar bile olsa düşlerime yenik düşüyor...Ş.Ö