Yürümekten vazgeçtiğim an, birden kendimi evden çıkarken buldum.

Sabahın beni çağıran sessizliğine renk katan yaşam anları ile güne başlamayı öylesine sevdiğimi, yüreğim, aklıma bir kere daha hissettirmişti.

Deniz kıyısında sessizliğin umut dolu güne başlangıcında hüzün vardı.On kişinin şehit olduğu ,Deniz Kuvvetleri Komutanlığı'na ait Alaybey Tersanesi'ndeki römorkörün,başka bir yere taşınması,bu sabah ilk fotoğraf karemdi…

Acılar ve sevinçler yaşandıkça, zamanın ne kadar  çabucak geçtiği anlayamadığımız,yeni sabahlara hep uyanıyoruz.Ta ki bize sunulan nefesin bitimine kadar.Günaydın Dünya’m…