Güneşle saklambaç oynadım,bu sabah.Ben ebeydim,o saklanan.

Düşündüm,fasulyeden oyuna sokulan çocuktum.Güneş, görüp bulmam  gereken  sarı çemberini göstermese de ,fasulyeden olduğumu bildiği için ışınlarının parlak yansımaları göz kırpar gibi çocuk yüreğime gönderiyordu.Ve sonra çocukça tebessümüme neden olan öylesine güzel görüntüsüyle karşıma çıktı.Bu saklambacın en güzel bildiğim yanı güneş asla saklanamazdı.Görevi her sabaha doğmaktı.Her sabah umutla doğan bir güneşimiz  ve sağlıkla nefes alan yüreklerimiz olsun.Günaydın Dünya’m…