14 Mayıs 2014 Çarşamba



Acı çeken birine sarılırsın,elini avuçlarına alırsın,gözyaşın gözyaşına karışır.Acısı asla yok olmaz.Lakin yanında olduğunu hisseder.Yalnızca sevginle dokunmuşsundur.Aslında baktığında ne kadar basitmiş gibi gözüken olması gereken bir davranış acıya anlık nefes,nefesler olur.
Korumalar ve çelik kuvvet koridoru arasında halkın yaralarını sarmıyor aksine kanatıyorsunuz.Takım elbiselerinizin içine giydiğiniz  temiz gömleklerinizin üzerinde bir tek nokta olsa kömürün siyahını göremedim.Orada çıkan birine sarılın ki,yüreğinizin karası belki onların yüzlerindeki siyahın pırıl pırıl parladığı yüreklerinin güzelliğe kavuşur…

Gönderen zaman:

2 yorum:

  1. lezzettabağı14 Mayıs 2014 23:27

    Sevgili Nehire ne kadar güzel yazmışsın okurken burnumun direği sızladı acaba onlarında bırakın yüreği burunları sızladı mı ? hiç sanmam insan olmanın bir gereğidir çünkü elinde olmadan sızlaması gerekir..sevgiyle kal..

    YanıtlaSil
  2. Yaşamın kıyısında15 Mayıs 2014 13:21

    Nehirem, siyasetin hiç bu kadar tiksindirici olduğuna tanık olmadım. Aynen dediğin gibi Soma acı içinde kıvranan üstünü başını madende bıraktığı yakınlarının acısını yansıtan ile jandarma-polis eşiliğinde koruma ordusunun içinde takım elbiseleri ile halka gelen, paramızla bizi yönetsin diye seçtiğimiz memurlar ne kendilerinin ne olduğunu ne de halkın bu ülkenin esas sahipleri olduğunu bilmiyorlar :((

    YanıtlaSil

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)