11 Şubat 2011 Cuma

YOLLARDAYIM, DÜŞÜNÜYORUM






















Durdum, yoruldum mu?
Yolumu mu kaybettim?
Korkuyor muyum?
Bilinmez bir yalnızlıkta
Üşüyor muyum?
Oysa bu yollar
Benim çocukluğum
Sürekli yürüyorum
Uzun ağaçların
Güneşi sakladığı
Loş yollarda
Durup ,düşünüyorum
Çocuklar ne yapar
Aslında?
Parıldayan renkli , cam
Bir dolu misket avuçlarda
Bir top ayaklarında
Neşeli sesler
Çocukluğunu yaşaya bilen
Hayatlarda
Bense kendimi bildim bileli
Yürüyorum bu yollarda
Durup durup düşünüyorum
Yolun sonunda çocukluğumu
Bulur muyum ,acaba?..
Ş.Ö

6 yorum:

  1. Hangi yolun sonundadır bilmiyorum ama ben de an kadar kısa isterdim bulmayı.
    Çok güzel yine.

    YanıtlaSil
  2. Yürüdüm yolumu kaybetti.
    Döndüm kayboldum.
    Adım atmaya korkar oldum.

    YanıtlaSil
  3. İnsan büyüdükçe çocukluğunu daha çok özlüyor,
    o zamanlara dönmek istiyor. Yolun sonuna gelmeden cocukluğunuzu bulmanız dileğimle.

    YanıtlaSil
  4. Yolun sonu çocukluğumuzdur inşallah, oraya dönüş ve hep orda kalış...

    YanıtlaSil
  5. güzel bir şiir
    çocukluğumuza dönüş zaten yolun sonu
    fazla aramaya gerek yok değil mi :))))
    sevgiyle

    YanıtlaSil