Durdum, yoruldum mu?
Yolumu mu kaybettim?
Korkuyor muyum?
Bilinmez bir yalnızlıkta
Üşüyor muyum?
Oysa bu yollar
Benim çocukluğum
Sürekli yürüyorum
Uzun ağaçların
Güneşi sakladığı
Loş yollarda
Durup ,düşünüyorum
Çocuklar ne yapar
Aslında?
Parıldayan renkli , cam
Bir dolu misket avuçlarda
Bir top ayaklarında
Neşeli sesler
Çocukluğunu yaşaya bilen
Hayatlarda
Bense kendimi bildim bileli
Yürüyorum bu yollarda
Durup durup düşünüyorum
Yolun sonunda çocukluğumu
Bulur muyum ,acaba?..
Ş.Ö
Yolumu mu kaybettim?
Korkuyor muyum?
Bilinmez bir yalnızlıkta
Üşüyor muyum?
Oysa bu yollar
Benim çocukluğum
Sürekli yürüyorum
Uzun ağaçların
Güneşi sakladığı
Loş yollarda
Durup ,düşünüyorum
Çocuklar ne yapar
Aslında?
Parıldayan renkli , cam
Bir dolu misket avuçlarda
Bir top ayaklarında
Neşeli sesler
Çocukluğunu yaşaya bilen
Hayatlarda
Bense kendimi bildim bileli
Yürüyorum bu yollarda
Durup durup düşünüyorum
Yolun sonunda çocukluğumu
Bulur muyum ,acaba?..
Ş.Ö
Hangi yolun sonundadır bilmiyorum ama ben de an kadar kısa isterdim bulmayı.
YanıtlaSilÇok güzel yine.
Yürüdüm yolumu kaybetti.
YanıtlaSilDöndüm kayboldum.
Adım atmaya korkar oldum.
İnsan büyüdükçe çocukluğunu daha çok özlüyor,
YanıtlaSilo zamanlara dönmek istiyor. Yolun sonuna gelmeden cocukluğunuzu bulmanız dileğimle.
Yolun sonu çocukluğumuzdur inşallah, oraya dönüş ve hep orda kalış...
YanıtlaSilgüzel bir şiir
YanıtlaSilçocukluğumuza dönüş zaten yolun sonu
fazla aramaya gerek yok değil mi :))))
sevgiyle
Teşekkürler...
YanıtlaSil