Hafif hafiftir sonbahar rüzgarı,yürek üşür birden.Sarı bir yaprağın rengine bulanır tenin.Avucuna aldığın kızıl bir yaprak çıtır çıtır eder,dökülür kırıntılar.İçinde ağacın bir damla gözyaşını hissedersin.Hüzündür,belki hazan.Üşürsün.Birden bir ses,cam kenarında bir serçe,mutfakta fokurdayan demliğin kokulu sımsıcak sesi,omuzdaki şal yada pencereden dışarı bakarken okuldan gelen çocuğunun sana bakan gülümseyen gözleri ısıtır içini.Hüzün,şükre dönüşür aniden.Ve hazan tatlı bir hüzün olur,yürekte,ağacın dökülen dallarında ve sacını okşayan tatlı sonbahar rüzgarında..:)

Ş.Ö