Toprağın neşeli yasemin kokusuna karışmış, denizin tuzlu yosun kokusu gün doğarken başladığım, anlarına sözcükler yazdığım sabah yürüyüşlerimde yüreğimin, başlangıç nefesi oluyor.
Her adımımla birlikte günün başlangıcında hafif hafif esen rüzgar da güneşin olabildiğine usulca bir o kadar da hızlıca, parlak ve sımsıcak doğuşuna teslim oluyor.
Sessizliğin mavi, beyaz ve tüm renklerinde birkaç martının vals yapar gibi süzülüşlerine takılıyor, gözlerim. Kah denizin durgun mavilerinde bir nokta, kah gökyüzünün beyazlığında canlar oluyorlar, yüreğe dokunan…
Çokça gri kumru aralarına karışmış bir iki tane beyaz güvercin, üç beş simsiyah karga, çimler sulanırken yola sıçrayan su birikintilerinde oynaşarak başlamıştı, benim adımlarımın güne yazdığı an sözcüklerinde…
Sahibi ile yürüyen, neşeli koşuşturmalarıyla oyunlar yapan gülen gözlü köpeklerin yanında, yaşlı hasta bir ihtiyarın feri sönmüş gözlerinde göreceğiniz umutsuzluğu, belki başını okşarsınız diye kuyruğunu sallayan sokak köpeğinin bakışlarda yakalamanız öyle olasıdır ki, sabaha başladığınız ilk adımlarınızda.Ve aklın kaleme yazdığı yalnızlık, mutsuzluk, sevgisizlik sözcükleri olsa da yüreğinizden sımsıcak bir sevgi yollarsınız kapkara gözlü
sabah arkadaşınıza…
Güneşin doğuşunu an an seyretmek için gelen sevgili bir çift var üç beş sabahtır,gördüğüm.Yan yana durup güneşin ince bir çizgi gibi görünmeye başladığı anda kollarını yan yana açıp kucaklıyorlar yeni günün ilk ışıklarını ve sarılıyorlar birbirlerine.Ve kız yanlarından geçen amcaya,mutlu yaşamak bu işte diyor,tebessümle.Ne güzel, hayatı nefes, umut dolu bir tebessümü yaşam saymak, anlayabilene aslında…
Bir bankın üzerinden avucunda birkaç ekmek kırıntısı olan,narin beyaz bir kol yere doğru uzanmış.Parmak uçlarına arada değen iki kumru.Öyle doğal ki,her an görebilirsiniz.Oysa ki benim an yakaladığım sözcüklerimde yanından geçerken bana bakan gözleri olacak genç kızın. Yosun yeşili bakışların billurumsu mutluluk yansımaları...
Bu kadar hızlı yürürken gözüme taktığım güneş gözlüklerimin arkasından yakaladığım anların, hüzünlerin ,umutların,kendimle konuşmalarımın kalemin ucundan kağıda akan sözcüklerim olduğunda yüreğimin, yüreğime tebessüm etmesini seviyorum…
Her gün yeni bir soluk, yaşam adına alınan yollar yüreğime sevdiğim sözcükler olarak doldukça, sabah yürüyüşlerimin anları yazmayı,seviyorum...Ş.Ö
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder