6 Aralık 2010 Pazartesi

GÖLGELERDEKİ YÜREĞİN SESİ























Akşam olmakta
Güneşin sarısı
En kor aleve dönmüş
Aniden gömülecek
Dağların karanlığına
Usulca çıkacak ay
Tam on beşinde
Pırıl pırıl parlayacak
Mavilerin derinliğinde
……..
………
Gözlerim yıldızlara
Takılı
Karanlık bir gölge
Bedenim bu gece
Sessizliğimi dinliyorum
Akıl, düşüncelerime
Hükmediyor.
Yüreğimle oyunlar oynuyorum.
Kendi aklımı kendimle
Sessizliğe gömüyorum…
…….
……..
Bir el dokunuyor,
Usulca omzuma
Dönüyorum.
Karanlık bir gölge,
Bedenim bu gece.
Yüreğim inanıyor
Sen bakan gözlere
Saçlarıma dokunan
Ellere…
Bir öpücük dudağımda
Dans ediyoruz
Birbirimizin kollarında
Sesin nefes oluyor,
Yüreğime.
Sensiz seni yaşıyorum,
Aklımla dalga geçercesine…
………
……….
Ay,yıldızlar veda ediyor
Usulca geceye
Gün ışıldarken
Zaman oyun oynuyor
Gölgelerde saklanan yüreğime
Ve akıl
Senin öldüğün gerçeğini
Bir hançer gibi
Saplıyor yüreğime…
……..
……….
Acı yine gözlerimden
Damla damla akıyor
Sen yoksun
Bu beden seni
Gölgelerde arıyor.
Ya yürek?
Sen olan bu yürek,
Öyle bir çığlık atıyor ki
Sessizlikte
Akıl bile
Deli divane ,
Yüreğime uyuyor…

Ş.Ö

2 yorum:

  1. :(öylesine hüzünlü ki!..

    ve o çığlığın gölgelerden çıkarak aklı bile deli divane eden yüreğine dokunuşuna...

    yüreğim susuyor!..

    YanıtlaSil