26 Şubat günü fotoğrafını koyduğum ağacı yokuşu inerken her gün görüyorum.Dün yakından bir dalını çekmek,istedim.Öyle büyüleyici ki,bukadar çirkinliğin arasında.Ve fısıldıyor her dalı rüzgarın esmesiyle kulağıma;Çirkinliği güzelleştirecek yürek dolu umut hala var,bu yaşamda.Özgürlüğünü bırakmadan yüreğinle gülümse...Bize nefes olan ağacı dinlemek gerek,umut dolu olsun gününüz.Günaydın Dünyam...
27 Şubat 2014 Perşembe
13 Şubat 2014 Perşembe
10 Şubat 2014 Pazartesi
4 Şubat 2014 Salı
Yürümekten vazgeçtiğim an, birden kendimi evden çıkarken
buldum.
Sabahın beni çağıran sessizliğine renk katan yaşam
anları ile güne başlamayı öylesine sevdiğimi, yüreğim, aklıma bir kere daha
hissettirmişti.
Deniz kıyısında sessizliğin umut dolu güne
başlangıcında hüzün vardı.On kişinin şehit olduğu ,Deniz Kuvvetleri
Komutanlığı'na ait Alaybey Tersanesi'ndeki römorkörün,başka bir yere
taşınması,bu sabah ilk fotoğraf karemdi…
Acılar ve sevinçler yaşandıkça, zamanın ne kadar çabucak geçtiği anlayamadığımız,yeni
sabahlara hep uyanıyoruz.Ta ki bize sunulan nefesin bitimine kadar.Günaydın
Dünya’m…
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)