Ve çok değil yirmi gün önceye kadar dalları çıplaklığıyla üşümüşlüğün de bize katacağı güzelliği gözlerimin, yüreğimin bakışına sunarken, bugün salkım söğütlerim yeşillenmiş dallarıyla rüzgarın sert bıçak gibi yaralayan acı sesine cıvıltılar katmış gibi.Umut,anlarda yaşamımızda  yok olur gibi olsa da aslında yüreğimizle aldığımız derin bir nefes hayatın değerini,canların değerini görebilmek için yeterli olacak,kaybettiğimiz sandığımız umudun hiç yok olmadığınız anlayacağız.Tıpkı ağacın  mevsimlere göre dökülen yapraklarının geri gelmesini beklemesindeki umut gibi.Gözünüzaydın ağaçlar,güne uyanan canlar,günaydın Dünya’m…