Kuş, gagasındaki  ipi  bırakıverdi. Kız, yeşilin üstünde bembeyaz papatya tarlasındaydı. Gökyüzündeki gri-mavi bulutlarından topladığı yağmur   damlalarını  avucundan toprağa usulca bırakıverdi. Damlalar berrak bir ırmak olup uzun ince akarken, kızın gülümseyen yüreği ile bakan gözleri ufukta kaybolan  kuşu  seyretti. Döndü,

papatyalardan bir demet  topladı . Belki saçına takacağı bir taç yapardı. Küçücük bedeninin bir avuca sığan yüreğinin  kocaman sesiyle ‘özgürüm’ dedi.Çıplak ayakları ile bastığı toprağın kuvvetini hissederek nehrin kenarından usulca sevdiği derin maviliklerle ulaşacağı denize doğru yürümeye başladı…  

Ş.Ö