Öyle uzağız ki  bir o kadarda yakın. Dokunabildim demek, yalanın gerçekçisi.Suya düşen binlerce ışığına düşen bir gölgeyim, yürüdüğüm yol boyunca.Ve sen ışıklar içinde her doğduğun yeni günde topraktaki ağaçlara,otlara,çiçeklere,gökyüzündeki uçuşan kuşlara,gelip geçen uçağa,denizdeki gemilere,kimi zaman duru bir göle dönüşen denize kimi  zamanda oynaşan dalgalarının  kıvrımlarına,sevimli yol arkadaşlarıma

öyle bir can katıyorsun ki, renklerin dansına dönüşüyor her birinin gölgesi.Arada sen saklansan  bulutların arkasına, tek değişen renklerin dansındaki ton farkları oluyor,usulca.

Bugün çektiğim fotoğraflara bakarken,umarım ki,güneşin yarattığı renklerin dansında, müziğin sesini duyar,güne dans ederek başlarsınız.