Puslu  mu hava derken, gözüm dans eden kuşlara takıldı.Sessizlikte çığlıklarını  bir kenara bırakmışlar,kanatlarını zarifçe çırparak ,güne başlamanın sevincini yaşıyorlardı.Gün, aralara net renkler katarak puslu mu,düşüncemi aklımın arka rafına kaldırmama,yetti.Sabahımın en güzel yanlarından biri de günün çok erken saatlerinde kıyıyı mesken tutmuş,balıkçılık yapan kişileri göz ucuyla gözlemlemekti.Eski bir yazımın sözcükleri olmuşlardı.

Griliğe ve güneşe yansıyan duruşlarını seviyorum. http://nehire-nehire.blogspot.com/2010/10/uc-balik-bir-adam-ve-duygularim.html

Ve adımlarken kıyıyı güneşte tüm sevgisiyle ağaçlara dokunuyordu.Güneş ağaçları seviyor,oysaki kimileri ağaçları hiç anlamıyor…Güneş ışıl ışıl Kasım ayının ilk gününe gülümserken,tüm canlılarda,anlık bile olsa umut dolu bir gülümsemeyle yüreklerine bakabilsinler.Günaydın Dünya’m…