Öyle sıcak ki,her şey kuruyup dağılacakmış gibi.Oysa ki fotoğraf karesindeki bu çiçek,bu gün öylesine güzel açmış, bana can verirken,düşündüm.Ona bakanın çabası ve toprağın gücüyle birlikte yaşama hakkını özgürce ve tüm varlığıyla ,önce kendi için,sonra bizim ona gülümseyebilmemiz için var edebiliyor,var oluyor…

Belki bakış açılarımızı,özgürce,sevgi ve saygı içinde yaşatabilmek için,kendimizin dışında kullandığımız yada yardımcı olan  etkenlerin değiştirilmesi zamanıdır.Ve değişmesi gerekenler bunu anlar.Çünkü bizim asla bitmeyecek canları ve canımızı yaşatacak özgür umutlarımız var.Ve umutlarımızı gerçekleştirmek için çalışma gücümüz,en önemlisi de bitmez tükenmez yüreğimizin her şeye karşı sevgisi var…

Bu gün,öyle işte…