Çoğu an benimle olan çocuk yüreğime, dönüp gülümsüyorum.Yüreğime sevgiyle dokunan o çocuk, anlardaki yaşamıma iyi geliyor.Yaşamda elimle tuttuğum renkli uçurtmaları anda bırakıverdiğimi düşünüyorum.Bilimsel olarak bakıldığında kesinlikle bir yerlere düşecekler.İşte o an seçim yapan uçurtma olacak.Attığı adımlarla büyümenin farklı olgularını öğrenecek. Aklının bir köşesinde kalan duyguyla an olacak, yüreğindeki çocuğa gülümseyecek.(Uçurtma;her renge bürünen,rüzgarın sesini kıran neşeli  bir çocuk gibidir )

Ya vardığı yeri sevecek ya yeni bir yol düşleyecek yada benle bağı olan çocuğun masum sevgisi kadar doğal ise bana dönecek ,diyemem.Arada benim yaptığım gibi yüreğindeki çocuğa gülümseyecek.Yüreğindeki çocuğu severek büyümenin ilk adımları da bu olacaktır…