Gün, gecenin fırtınalı yağmurundan sonra sabaha grinin duru bir sessizliğiyle uyanmış,dinleniyor gibiydi.Islak yolları,toprağın yağmurdan sonra bize sunduğu mis kokusunu içime çekerek adımlarken, güneşin belli belirsiz kimi zamanda sanki hiç yağmurdan eser yokmuş gibi güne sunduğu renkler canıma nefes oluyordu.Eve, çok uzaktan çektiğim bu son kare fotoğrafın  nasıl çıkacağını merak ederek geldim .Gün,şehrin üzerinden uyanıyordu.Gülümsedim.Gülümseyerek uyanabileceğimiz çoğullarımız olsun,umuda küstüğümüz anlarda.

Gün, bahar yağmurunun bereketiyle geçsin.Günaydın Dünya’m…