Geceden başlayan yağmurun sesiyle uyanmak.Islanmanın aptal ıslatandan çok olacağını düşünüp çıkış saatini ertelemek.Balkondan toprağın ,havanın mis temiz kokusuna  karışan yağmur sesli havasını, derince içine çekmek.Sonra birden yağmurun durduğunu görüp saatini kaçırdığın yürüyüşünü ilerleyen  zamana erteleme düşüncesi.Güneşin yansıyan pırıltılarını koyu siyahlarla grilere bulanmış bulut kümelerinin ardından görüp, uçan bir kuşa,geliyorum,diye seslenebilmek.Ve bu gün  çekemediğin fotoğraflar adına 17 Mart’ın sabahından bir kareyle canlara seslenmek.Gün yağmura kucak açmışsa baharda ,güneş ışığını dönen bir pervanenin çemberinden saçıyorsa ara ara ,bir damla yağmuru avucunda hissetmek öylesine güzeldir,aslında.Gün,yüreğinizde aysın,günaydın Dünya’m…