18 Kasım 2014 Salı




Nefes aldığını hissedebildiğin anların değerini bilmenin huzurunun yüreğimi ısıtması,güne başlarken öylesine iyi geliyor ki…
Ki, serin esen rüzgarın gözbebeklerine kadar girmesi,yanağından süzülen ıslaklığın serinliğine rağmen sıcaklığı,minik kumruların yürüyüşü,küçük uçaklar gibi süzülen martılar, airbus gibi süzülen pelikanlar,topluca güne başlayan okul bahçesindeki çocukların bir aradaki tatlı karmaşası gibi gökyüzünde uçanlar,vapurlarla kuşlar arasındaki uyumlu takipleşme,uykucunun sevimliliği, duruşlarıyla görselliği sanata dönüştürenler, sonbaharın son demlerini yaşayan ağaçlar ve gece giden güneşin güne başlarken yarattığı gölge oyunlarının anlarına dokunabilmek,görebilmek kadar ki…

















































2 yorum:

  1. Merhabalar yazı güzel fotoğraflar güzel hele İzmirim en güzeli ...sevgi ve dostlukla...

    YanıtlaSil
  2. yazı ile bütünleşen bu kareler ve bıraktığınız o huzur çok güzel..
    günaydınlar :)

    YanıtlaSil