Ölüm benim gözlerimde.
Çocukluğumu sakladım,
Taş tutan yüreğimin içine.
Belki!..
Belki,
Güneş gülerse topraklarıma,
Zamanın bir anında
Sakladığım çocukluğum
Can olur, hayata tutunmama.
Üşür
Ölüm benim gözlerimde
Özgürlük,
Yalnızca süzülen martıların
Kulaklarımda çınlayan,
Seslerinde.
Başak tarlalarım
Çevrilmiş tel yumaklarıyla
Bilemediğim tutsaklığa isyan
Taş tutsa da yüreğim
Sesimin haykırışına
Çocukluğumun masumiyeti
Yansıyor,
Umutsuzca.
Belki!..
Belki, umuda
Üşür
Ölüm benim kapkara gözlerimde
Barış olacağım,diyebildiğim
Her sabahta…
Ş.Ö
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder