16 Aralık 2010 Perşembe

BUZ MAVİLER





















Buz maviler
Çiziyor
Tüm fırçalarım
Karanlık duvarlarıma
Umudu yitiren
İsyanlara bile
Yenik düşmüş
Yüreğimin acısına
Yorgunluğuma
Yalnızlığıma
Renk katmaya çalışıyor
Solmaya başlamış
Hayat sayfalarıma
Birden mavinin
Üstündeki
Unuttuğum neşeli
Uçuk pembelere
Takılıyorum
Sevgilerimi ne çok
Dağıtmıştım
Nerde yanlış yapmıştım
Rüzgar çanı
Hareket edercesine
Duvarlarımda
Fırçam çiziyor
Sevdiğim müziği
İşitiyorum derinlerden
Bir yerden
Unuttuğum neydi
Yada unutmak istediğim
Sarı bir güneş
Çizdi, fırçam
Kocaman
Geri dönüyorum
İlk doğduğum ana
İçimi ısıtan
Annemin kucağına
Bana harika gülümseyen
Babama
Karanlıktan takılıyorum
Fırçamın yarattığı
Gülümseyen renklere
Odanın bir köşesine
Kocaman bir ayna
Çiziyor,fırçam
Bakıyorum
Yavaş yavaş
Renklerde kaybolan
Hayatımın çizgilerindeki
Oyunlarıma
Anlarıma…

Ş.Ö

1 yorum:

  1. ne güzel bir şiir.. karanlıktaki umut ışığını ne güzel anlatmışsın...yüreğine sağlık

    YanıtlaSil