ZAMANI KAYBETTİĞİM ANLARDA

Zamanı kaybettiğim anları yaşıyorum.
Kaç gün oldu, düşünmek istemiyorum.
Perdenin açık kalmış ince çizgisinden
Gri bir ışık süzülüyor, içeriye.
Karanlık odama, gölgeler vuruyor.
Gözlerim bir an takılıyor,
Işığın uzantısına.
Ve masamın üzerinde
Boynunu bükmüş,kır çiçeklerim.
İçim cız ediyor,suçluyum.
Susuz, solgun görünüyorlar.
Tıpkı aynada gördüğüm,
Bembeyaz yüzüm gibi.
Zamanı ben hapsetmiştim.
Bana bakan, yorgun gözlerime.
Ne kadar oldu, kaç gün?
Önemli miydi?
Yüreğimin umut renkleri,
Bir bir kendini tükettiğinde…
Aklım zamanı koymuştu ,önüme
Bense yüreğimin sevgileri,demiştim
Sevgilerimi korurken,
Kendi renklerimde zamanı kaybetmiştim
Önemli miydi?
Birden dışarıda başlayan yağmurun sesi.
Yağmur akıp gidecek,toprağa karışacaktı.
Zamanda ancak benim bedenimi alırdı.
Varsın akıl hep önüme dikilsin,
Benim zamanın anlarını kaybettiğimde
Asla yitirmeyeceğim
Yüreğimin sevgileri vardı…
Ş.Ö(Nehire)